zaterdag 7 januari 2012

Hersens

Het nieuwe jaar is begonnen en volgens traditie ben ik verkouden. Niet een klein beetje verkouden, nee enorm snotverkouden. Ik blaf weer als een volwassen zeehond en mocht mij deze ronde zelfs verheugen in een heuse koorts.

Nu heeft dit terugkerend kwaaltje er al (mede) voor gezorgd dat ik ben gestopt met zingen, want ieder jaar een maand of drie niet mee kunnen oefenen is dermate storend voor je medekoorleden dat je ze dat niet aan wilt doen. Maar ook mijn werk leidt er onder. Niets zo vervelend als in onderhandelingen om de vijf tellen moeten hoesten of je neus snuiten. Het stoort, het leidt af en het komt daarmee het resultaat niet ten goede.

Tijd voor actie, tijd voor de KNO arts (want het OK-stempel van de longarts heb ik al binnen). Afgelopen dinsdag was het zover. Bij binnenkomst schudde de kalende grijsaard met koplamp me afwezig de hand. Informeerde naar de duur van de verkoudheid, vroeg of ik rookte, nam vervolgens zijn telefoon aan om uitgebreid (en aanmerkelijk vriendelijker dan hij tegen mij was) zijn collega te woord te staan, om mij vervolgens op een stoeltje te laten plaats nemen, waarna hij zonder enige aankondiging een gereedschapje mijn neus in propte.... toen ik aangaf het op prijs te stellen als hij me vooraf zou vertellen wat hij voornemens was te doen, keek hij verstoord en vertelde dat hij in mijn neus keek en dat dadelijk met een lampje zou gaan doen.

Inderdaad, twee tellen later ging er een slangetje met lampje mijn neus in en werd zover door gepropt dat het onprettig was. Dat meldde ik en werd slechts bevestigd door de arts in kwestie. Ik vroeg hem of hij ook kon zien of ik ergens "valse lucht" aanzoog en drukte me daarmee duidelijk niet goed of passend in het vakgebied uit, want de irritatie straalde werkelijk van mans' gezicht. Gelukkig heb ik geleerd om te benoemen wat ik zie, dus vroeg ik hem of de vraag wrevel bij hem opwekte. Dat was niet het geval, hij kon "valse lucht" niet plaatsen meldde hij en was ook duidelijk niet voornemens om daar verdere uitleg over te vragen.

Conclusie: neusontsteking, medicijnen en anders opereren. Ow opereren? Wat dan en waarom dan? Nou daar ging hij het nog niet over hebben nu, dat kwam tegen die tijd wel. Nee, echt niet, dat was nu niet nodig om te bespreken.

Ik gaf op...
Deze man was duidelijk geboren met een overmaat aan hersens. Had hij er minder gehad, was hij een briljant automonteur geweest.