Slim, slimmer, slim

Zoonlief is fantastisch. De hele week is hij al stalend, de weken daarvoor eigenlijk ook al. Kennelijk is de tijd van vreselijke periodes afgewisseld door dit soort bliss voorbij en mogen we dit geluk tegemoet zien tot de pubertijd haar intreden doet.

Tom valt op school op. Hij is druk, heeft veel vrienden, rekent fantastisch, maar zijn enorme woordenschat is misschien nog wel het meest opmerkelijk. Moeilijke woorden, maar eigenlijk altijd perfect gebruikt. Dus niet alleen van horen zeggen, maar compleet met begrip. Typisch een kind dat (te) veel tussen volwassenen zit en zoals onze buurjuf zegt, in een rijke taalomgeving verkeerd ...

Trots dus, wat een kanjer, die kleine man van ons... Gisteravond zaten de trotse moeders gezamenlijk aan de dinertafel. We aten brocolisoep. Vies!! wist Tom, niet gehinderd door enige ervaring. Toen hij toch een bordje moest van zijn vreselijke moeder, bleek de soep natuurlijk eigenlijk heel lekker te zijn (ik kan zijn smaak inmiddels heel redelijk inschatten), maar door de gember misschien ietsepietsie pittig. Dat vond Tom ook:
"Mam deze soep is een beetje heet in mijn nek!"

Het was overigens dé dag voor verhaspelingen. Zijn andere mama had het stickeralbum voor zijn Gogostickers thuis laten liggen. Geen probleem vond Tom, die moest mamma dan maar even langs sturen!

Gelukkig blijken we dan toch weer een heel normaal kind te hebben, niks niet hoogbegaafd. En we haalden opgelucht adem!

Tijd

Maandagavond gedineerd bij zoonlief en zijn andere mama, bijzonder gezellig! Zo gezellig dat Tom het een prima idee vond als ik hem dinsdagavond óók in bed zou komen stoppen...
Mijn werk liet het toe, liefje vond het geen punt en ik voelde me vereerd.

Zoals altijd ging er iets mis in mijn tijdsplanning die dag en dat begon al erg vroeg. Had ik gepland om een hele dag met mijn favoriete kadergroep door te brengen, werd ik om 11 uur gebeld. Probleempje bij Toms andere mama en of ik kans zag om te helpen... tsja, de groep werd getraind door collega's, mijn aanwezigheid was geen noodzaak, dus wat doe je dan? Je springt in je auto en helpt een handje.

Net na de lunch was ik terug op de zaak en kon de middag samen met de dames en heren CPB-ers (jaja, zoek dát maar op via www.fnvbondgenoten.nl) tot een nuttig einde brengen. Daarna een voortgangsgesprek en in de vergaderzaal nog even mijn administratie afmaken. Om zes uur zou mijn liefje het eten op tafel hebben staan en ik aanschuiven...

Dus toen ik om half zes opsprong om huiswaarts te keren, was ik keurig op tijd. Helaas bleek de deur op slot gedraaid te zijn door de schoonmakert en ik niet in het bezit van de sleutel (domdomdom). Uiteindelijk werd ik gelukkig bevrijd en kon mijn reis vervolgen, maar was natuurlijk wel riant te laat thuis. Gelukkig is liefje flexibel en was het eten niet verpietert. Kip met citroen en peterselie en nog meer lekkers.... mjammie, wat kookt ze heerlijk! Na de maaltijd even bijpraten en toen belde de andere kant al waar ik bleef, het was allang kinderbedtijd..

Op naar zoonlief dus, een dikke knuffel en een goede stoeipartij en daarna kofferen. Opa en oma waren er ook, dus het was al feest voor hem. Na een douchebadderactie, tandenpoetsen en pyjama aantrekken was hij er helemaal klaar voor. Dikke kus voor zijn grootouders, knuppel en een poen voor mij en een kus voor zijn mama en zoonlief kon gaan slapen....

Tot vrijdag Tom....
Tot vrijdag mama....

of nee, niet tot vrijdag... tot overmorgen, want vandaag telt al lekker niet meer mee!!


Je hebt er altijd te kort van, behalve als je klein bent, dan gaat het je nooit snel genoeg.

mama doet raar

Twee weken woont hij nu al bij zijn andere mama en in tegenstelling tot andere jaren is deze zomervakantie goed te doen. Tussen de bedrijven door zie ik zoonlief veel. Samen naar Maarssenveen, samen eten... het is gezellig en zijn moeder en ik gaan voor het eerst sinds tijden weer uitermate relaxt met elkaar om. De veranderde samenstelling van hun huishouden zal daar zeker debet aan zijn.

In elk geval resulteert het er in dat zoon en ik midden in een andere mamaweek samen op pad gaan. Tom mag kiezen: thuis spelen met een vriendje, ergens naar toe zoals Walibi World, samen naar Maarssenveen of naar opa en oma. Hij twijfelt geen moment: op naar... oma en opa!! Wat is er leuker in de wereld dan schaken met je grootouders?? Nou heel weinig hoor, visie kijken op de bank bij je grootouders wint het misschien nog net, maar dan heb je het ook wel gehad.

Tijdens de lunch boeft zoon er vrolijk op los: weinig eten, wel klimmen op de bank, niet luisteren naar mama, cola drinken en boeren laten. En op mama alleen maar reageren met gemurmel, want met je mond vol mág je toch niet praten?? Helemaal waar, dus mama murmelt terug. En zo ontstaat een interessante conversatie die voor de buitenwereld niet te volgen is, maar voor ons volstrekt helder: hmhmhmmmmmmhm hm? (zou je eerst even je brood willen opeten, Tom?) Hmmmjmhmhmm hm! (dat doe ik toch, mama!) en zo verder..

Opa en oma zijn het spoor volledig bijster, maar amuseren zich goed. Amuseren wordt schaterlachen als zoonlief na een lange stilte zijnerzijds, opkijkt en met zijn liefste gezichtje vraagt; "gaat het wel goed met je, mama?"

Kleine wise guy!

Te vroeg!

De vakantie stress sloeg in volle hevigheid toe. Kind is na een week weer thuis, vandaag moet de auto gepakt en om 6 uur moeten we naar bed. Vannacht gaan we rijden, dus vooraf moet er gerust worden.

En dan ben ik nergens meer.. Zo efficiënt als ik tijdens een werkweek andermensch problemen op los, zo onbeholpen stumper ik door het huis als alle camping gear in de auto moet belanden en ik van schrik niet meer weet wat nu ónze tent is en wat de tweedehands miskoop. Roos werd gek van me en heeft me verbannen. In haar eentje ging het sneller dan met mijn hulp (auw). Ondertussen heb ik alternatieve campings in het zuiden van mooi Frankrijk gezocht, naturistisch dat spreekt.

We kunnen ook niet anders, zoonlief verheugt zich al een jaar op de "blote-billen-camping". In de week voor de vakantie heeft hij enthousiast in de kring op school vertelt wat hij ging doen. En zo aanstekelijk, dat één van zijn vriendjes thuis ook heeft aangekondigd naar de blote-billen-camping te willen. Zijn moeder sprak me er op het schoolplein nog over aan. Tim heeft pech, ik geloof niet dat zijn mams er voor in is...

Mijn mams was samen met pap bij ons thuis om kind nog even gedag te zeggen. Ze hadden bedacht dat wij te druk waren met pakken en ons de kooktijd dus beter konden besparen en boden ons een etentje aan. . Jippie! We zijn bijzonder luxe naar de Brazzerie geweest en hebben genoten: pap en Tom hebben uitgebreid schaak gespeeld (waarbij Tom dat overigens goed deed, maar uiteindelijk toch het onderspit moest delfen) en we hebben verrukkeluk gegeten, buiten, in het zonnetje. Het enige kleine nadeeltje van dit genot was dat we wel heel laat in bed lagen en niet hélemaal uitgerust op pad gingen. We reden weg rond de klok van 3 en na 14 uur route national en heel veel bestuurderswisselingen kwamen we veilig aan bij onze favoriete camping.

Inschrijven dus, na een hartelijk welkom waarbij Els onze namen nog bleek te kennen (voelt toch fijn hoor), reden we naar ons plekje. Daar stond een grote duitse kamper, die duidelijk niet van plan was om op korte termijn te vertrekken.. dus terug naar de receptie. Daar werd het vrij vlot helder: we waren een dag te vroeg gearriveerd. Dat we enthousiast waren is niet te ontkennen.

Nachtje in het chalet gebivakkeerd, dag later tent op gezet en de vakantie was een feit.

Er komt een konijn bij de bakker..

Mam, weet jij wat het verschil is tussen mama's en papa's??

Ja hoor denk je dan, je lacht en zegt "tuurlijk, mama's zijn mevrouwen en papa's meneren" in de hoop dat het daarmee klaar is. Neeeheee zegt mijn zoon, mama's hebben twee... hebben twee...

-en je denkt: ohoh, hij is 6, nu gaat het komen, hoe zal ik dat eens verantwoord aanvliegen-

...mama's hebben twee mm-s en papa's hebben twee pp-s!!!
Opgelucht haal je adem en bedenkt dat het leuk is, lezen.

Tom is inmiddels een paar maanden bezig met lezen, vóórlezen wel te verstaan. Hij begon met een prachtig boek over vis Pip en is inmiddels al zover dat hij eenvoudige boekjes (AVI 0 voor de kenners) helemaal zelf kan lezen.

Dat levert mooie dingen op. Zo zijn we de afgelopen weken op jacht naar de letter "n" geweest (en dan alleen de onderkast variant, hoofdletters doen nog niet mee) en meer recent op "oe" zoektocht. Je verbaasd je over de frequentie van de één en het chronisch gebrek aan de ander.

Maar het allerbelangrijkste was toch wel dat Tom er bijzonder veel plezier in had. Net als in het lezen zelf overigens, nergens wordt hij zo trots van als het uitlezen van een boekje.

Ook zijn Roos is blij, want zoonlief pikt het echt wonderbaarlijk snel op en is in feite bezig met lesstof van groep 3. We zijn heel benieuwd naar zijn volgende portfolio gesprek. Zou ons Tommetje daar laten zien wat hij kan?

De leukste conversatie over lezen vond overigens vandaag plaats op de wc. Tom las op zijn gemak de kalender en ik was benieuwd of hij de allermoeilijkste letters ook al kende.. "Tom ken jij de "sch" ook al?? Oh, die van schaar?! Ja precies, die.. goed zeg!!"

Hij moet er van lachen: "Nee, die ken ik nog niet..."
Ik próefde de worteltjestaart!!

Mijn leven is begonnen

Zaterdag was het dan eindelijk zover, mijn lief en Roos trapten me 's morgens vroeg het huis uit. Voor vieren hoefde ik niet terug te komen. Dus ik toog vol enthousiasme naar Alphen. Want waar ga je heen als je geen huis meer hebt??? Juist: naar pappa en mamma.

Knuffels, kopje thee en felicitaties over en weer. Want het was een bijzondere week voor ons Reusjes. Mijn paps werd bejaard en ik middelbaar en dat alles slechts 2 dagen na elkaar: reden voor een feestje dus.

Nu houd ik helemaal niet van feestjes, ik ga er heen om het jopje te feliciteren, maar daar houd het genieten ook wel mee op. Laat staan dat ik zelf een verjaardagsfeestje geef... geen denken aan!

Maar nu ik 40 (jaja véértig) werd vonden Maria en Roos dus dat het gevierd moest worden, dat ik een mijlpaal had bereikt. Wat ze bekokstoofden wist ik niet precies, maar dat er uiteindelijk meer mensen gingen arriveren dan de beloofde paar vrienden en wat familie, werd langzaam aan wel duidelijk.

Om vier uur stapte ik dus wat aarzelend over de drempel. In de keuken bleken ook Marja en Vilay te zijn aangeschoven en iedereen was druk in de weer. Ik mocht nog net even een vat bier aansluiten en werd daarna naar boven gebonjourd: "ga jij je nou maar omkleden!" Nahja, dat doet een mensch dan maar hè?!

Toen ik naar beneden hobbelde waren de eerste gasten net gearriveerd. Rustig aan familie en wat vrienden bleek uiteindelijk te betekenen dat al mijn goede vrienden waren uitgenodigd en als klap op de vuurpijl verscheen ook mijn koor compleet met dirigent (en vriend). Een optreden ter ere van mijn 40 worden!! Echt FANTASTISCH. Ik heb er met volle teugen van genoten.

Overigens heb ik verschillende vrienden gesproken -opvallend genoeg meest veertigers- die beweerden dat middelbaar pas bij 50 begint, dus als ze gelijk hebben, dan valt het allemaal nog wel mee en doen we dit over 10 jaar gewoon nog eens over!