Muis

Toen mijn lief een aantal jaar geleden voet over de drempel zette, vond Tom dat maar niks. Zijn mamma was niet om te delen, die was voor de heb! Toch bracht Roos hem iets goeds: Muis verhuisde met haar mee.

Muis leefde gelukkig in Toms kamer, maar besloot op een dag dat hij Roos miste en vertrok. Toms verdriet was veel groter dan verwacht en gelukkig kon ook muis niet goed zonder zoonlief, dus op een mooie avond,toen we net de trap op wilden lopen op weg naar dromenland, krabbelde er iets aan onze voordeur... Tom deed open en vond daar muis op de stoep. Zijn geluk was oneindig en muis beloofde met de poot op het hart, dat hij nooooit meer weg zou lopen.

Samen met zijn beste vriendje beleefd zoonlief de mooiste avonturen, zo kamperen we nu al ochtenden lang op een camping. Compleet met zwembad en bijbehorend bommetje, wordt ik elke morgen door Tom en muis natgespetterd en platgesprongen in mijn eigen bed.

Sinds kort mag muis ook af en toe mee naar beneden. Tom moet dan wel extra goed op hem passen, want voor je het weet ziet Poemba, een van onze katten, een lekker hapje in hem. Muis vind het ook maar zozo-lala, want eigenlijk veel te eng.

Eergisteren bedacht Tom een prima verstopplekje voor muis, hij mocht beneden onder een kussen in het mandje van de Wii-motes liggen wachten tot Tom weer uit school zou komen. Muis wachte en wachte...want Tom kwam wel uit school, maar had een vriendje te spelen meegebracht en muis vergeten...

...tot hij daarnet huilend wakker werd:
MUIS WAS WEG en hij wilde naar muis toe!! Misschien was ie wel opgegeten, of weer weggelopen. Onmetelijk was zijn verdriet. Natuurlijk viel het mee. Muis was al lang weer naar boven geklauterd en dook meteen Toms bed in. Een dikke knuffel, tranen drogen, Muis in zijn armen en lekker slapen.

Mamma delen, dat lukt inmiddels wel, maar Muis missen is nog steeds een brug te ver!

Feestje

"Dan mag je niet op mijn feestje komen!!!" Mijn zoon kijkt me verongelijkt aan. Dat tweede snoepje had hij namelijk best willen opeten, maar het mag niet van zijn mamma. Mamma's zijn stóm en stommerds wil je natuurlijk niet op je feestje, dat spreekt.

Het feestje is de succesvolle opvolger van "de beste vriend". Want nog geen maand geleden onderhandelde Tom over vriendschappen dat het een lieve lust was. Als zijn beste vriend met de treinbaan wilde spelen en hij zijn zinnen op lego had gezet, dan bestond de eerste fase van overhalen uit goede voorstellen en lichte dwang en indien het gewenste gevolg uitbleef, stapte zoonlief over op grove chantage: "als jij niet met mij met lego komt spelen, ben je mijn beste vriend niet meer". Aangezien ik vond dat ik hem toch de waarde van vrienden moet bijbrengen, heb ik er een stokje voor gestoken en hem uitgelegd dat vrienden belangrijk zijn. Te belangrijk om opzij te zetten voor een middagje legospelen...

Het leek te zijn geland, tot de verjaardagsfeestjes op school hun intrede deden. Veel praktischer in de chantage, want ook kinderen die toch al weten dat ze je beste vriend nooit zullen worden, zijn gevoelig voor uitnodigingen voor zulke festijnen. En ach, als zoiets op school goed werkt, waarom zou mamma dan niet reageren?

Mamma haalde haar schouders op en vertelde dat háár feestje anders wel het eerst volgende feestje zou zijn en dat gaf te denken: "Mamma, als ik op jou feestje mag komen, mag jij ook op het mijne komen."

Over dat snoepje hebben we het niet meer gehad.