donderdag 15 december 2011

Weg is pech

Gistermorgen begon de dag mooi. Gezellig ontbijtje met de buren, daarna zoonlief naar school gebracht, op de terugweg naar huis even gebeld en thuis achter de compu en aan het werk.
Lekker. Zo'n dag waarvan je weet dat je bergen gaat verzetten en eindelijk wat in gaat lopen op zorgvuldig gekweekte achterstanden..

En zo gebeurde het ook, ik werkte van alles weg, tot ik mijn privé mobiel nodig had om een afspraak te plannen (privé mobieltje heeft nl in tegenstelling tot dat werk-apparaat van me een uitstekende agenda functie).... Mobieltje was nergens te vinden. Dus licht verstoord hobbelde ik naar beneden om hem uit de auto te vissen waar ik hem natuurlijk vergeten was.

Geen mobieltje in de auto.. ik voelde me ongerust. Geen mobieltje in de keuken, niet in de studeerkamer, niet in mijn jaszakken.. lichte paniek brak uit, omslaant in échte paniek toen het ding echt helemaal nergens te vinden bleek.

Het enige wat ik kon bedenken was dat hij uit mijn jaszak was gevallen bij het uitstappen en dat hij dus op straat voor mijn eigen huis gelegen moest hebben. Nu ja, weg dus, want wie levert zo'n ding tegenwoordig nog in, als je er op internet zo 300 euro of meer voor ontvangt?! Niemand toch?

Direct mijn provider gebeld om mijn SIM te laten blokkeren, mijn google wachtwoord gewijzigd en aangifte gedaan zodat de eerlijke vinder ook richting politie bij mij uit zou komen. Om de actie te vervolmaken ook nog een reuze grote poster op mijn ramen geplakt in de hoop dat de vindert, die toch zeker in de buurt moest wonen, mijn verdriet zou lezen en alsnog zou aanbellen met mijn S2-tje.

De dag verstreek, ik verdeed mijn tijd met zoeken naar de goedkoopste vervanger en uiteindelijk moest ik hockeytraining geven aan het team van mijn zoon. We zaten nog maar net in de auto op weg naar zijn club, toen mijn zus belde:

"Je telefoon is gevonden en de vinder woont om de hoek, hij is nu naar je onderweg!"

Dus rechtsomkeert gemaakt en thuis even op de meneer gewacht. Wat een ontzettend eerlijke meneer zeg!! Daar stond hij, met mijn mobiel en weigerde alle vormen van bedankjes.. Nee hij wist het beter, zijn zoon zou die avond langskomen met een kerstwens van een plaatselijk sufferdje, ik moest hem maar matsen. Zo gezegd zo gedaan, iedereen blij!

Vandaag dus mijn google wachtwoord aangepast in mijn mobiel en op naar de T-Mobile shop om mijn SIM te laten deblokkeren. Van Vodafone wist ik al dat ze daar 25 euro voor rekenen, dus ik was benieuwd wat ik bij T-Mobile kwijt zou zijn.. In de winkel werd ik door een bijzonder vriendelijke meneer te woord gestaan, hij vroeg om legitimatie, typte wat in zijn computer en zei "zo dat is geregeld". Kosten? Nee hoor, niks, dit hoort er gewoon bij... fijne dag nog.

Stom verbaasd stond ik binnen twee tellen weer op de stoep met een werkend mobieltje. Wat een service zeg, WOW.

Moraal van dit verhaal : weg is pech, maar in sommige gevallen vertaalt pech zich dan toch nog in een hele berg onwaarschijnlijk geluk!