sportieve dagen

Tom fietst nu al een tijdje. Het koste moeite hoor, dat wel. Roos oefende een week met hem, want eerdere pogingen met zijn mama hadden niet het gewenste resultaat (mama krom van de rugpijn en Tom lopend naar huis want geen zin meer).

Maar goed na een week intensief fietsen met Roos - die ik overigens nog nooit zo actief heb gezien- was het dan toch zover... Tom kon fietsen. Ik was daar niet bij, maar kreeg een mmsje van Mi-Clara, die samen met Monique de prestatie gade sloeg. Zelf opstappen lukte nog niet, maar fietsen was geen probleem meer. Opstappen ging een dag later overigens ook prima..

Nu was het dus nog een kwestie van oefenen en Roos bedacht een fietsdiploma, wat verdiend kon worden door op en neer naar school te fietsen en das best nog een eind hoor! En ik beloofde Tom een nieuwe fiets als hij dat zou presteren. Vooral ook omdat bij de oude zijn knieen nagenoeg tegen zijn kin stoote..

Een paar weken later wilde ik vast samen met Tom en Monique naar een leuke fiets gaan kijken, maar zoonlief voelde zich nog niet opgewassen tegen de prestatie die bij een nieuwe fiets hoorde en wilde niet lekker gemaakt worden. Geen fietsenwinkel dus.

Vandaag gingen we op de fiets boodschappen doen bij de C1000, want de voetbal-gogo's hebben hun intreden gedaan en daarmee is de supermarktkeuze niet meer geheel vrij als het aan zoonlief ligt. Op de terugweg besloot ik om in plaats van naar huis, richting school te fietsen en Tom trapte vrolijk mee op zijn 16 inch wieltjes..

Toen we de school bijna konden zien, stopten we en wees ik hem de fietsenwinkel aan die net iets verder weg lag dan de school. Daar zijn we dus heen getrapt en hebben een hele stoere fiets uitgezocht voor Tom. Bij het uitproberen was Tom echt een bikkel, want toen hij wilde stoppen zette hij zijn voet net zo dicht tegen de fiets aan als hij gewend was, maar aangezien deze een stuk hoger was, kukelde hij direct om. Maar dat oefening kunst baart was Tom inmiddels wel duidelijk, hij kwam overeind, stapte op en fietste weer weg. Vanaf dat moment ging afstappen goed.
Hij fietst nu een stuk sneller en stabieler. Is zo trots als het maar zijn kan en dolgelukkig met zijn nieuwe aanwinst. Morgen gaan we op de fiets een vriendje ophalen en maandag vast ook op de fiets naar school... mijn sportieve dagen zijn definitief aan gebroken!

Hoge hoed

Kerstvakantie. En sneeuw!

Tom is helemaal gelukkig, want wat is er leuker dan mama bekogelen met sneeuwballen?? Helaas is deze mama saai en onverwacht snel als het op het ontduiken van natte rommel aankomt. Het blijft dus bij een paar rake ballen tegen het autoraampje. Zoonlief is blij als hij later die dag naar mama Monique mag... die gooit natuurlijk wél met sneeuw.

Later die week is hij nog veel blijer als gebleken is, dat er hele gevechten gehouden kunnen worden met zijn moeder. Tom is natuurlijk de winnaar. Als de ergste sneeuw over is, begint ook de tweede vakantieweek en op eerste kerstdag verhuist zoonlief weer mijn kant op. Voor het eerst dit jaar genieten we het kerstdiner met zijn drietjes, Tom en zijn mama's. Het is bere gezellig! Tweede kerstdag blijven we nog even in de oude familiesamenstelling en eten we lekker bij opa en oma.

Dan is kerst toch echt voorbij en begint het gewone vakantieleven weer. Lekker spelen bij vriendjes en als mama weer eens vond dat er ook zonder TV gespeeld moest worden, waren ouderwetste spelletjes een prima tijddoder.

Zo kwam het dat zoonlief, Roos en ik op een mooie wintermorgen aan het monopoly moesten. Nu ja, Tom wilde en wij moesten zeg maar. Zoals altijd speelde ik met de racewagenpion, koos Tom voor de hoge hoed en Roos de vingerhoed. Voor de verandering ging het mij (in eerste instantie) voor de wind. Uiteraard won Roos (want zo doen we dat altijd met spelletjes: ik doe als of ik het kan en Roos kan het ook echt).

In de tussentijd moest Tom mij met enige regelmaat betalen voor een mooie Haagse straat. Báálen!! En dat liet hij me weten ook: "mama, ik trap al jouw straatlantaarns kapot hoor!" Vandaal in de dop die kleine! Intimiderend vroeg mama wie hij daarvoor mee dacht te nemen. Niet onder de indruk had hij zijn antwoord meteen klaar: het konijn dat in zijn hoge hoed zat natuurlijk..

Speelt u monopoly?

Waak dan over uw straatlantaarns als de hoge hoed langs komt!