In elk geval resulteert het er in dat zoon en ik midden in een andere mamaweek samen op pad gaan. Tom mag kiezen: thuis spelen met een vriendje, ergens naar toe zoals Walibi World, samen naar Maarssenveen of naar opa en oma. Hij twijfelt geen moment: op naar... oma en opa!! Wat is er leuker in de wereld dan schaken met je grootouders?? Nou heel weinig hoor, visie kijken op de bank bij je grootouders wint het misschien nog net, maar dan heb je het ook wel gehad.
Tijdens de lunch boeft zoon er vrolijk op los: weinig eten, wel klimmen op de bank, niet luisteren naar mama, cola drinken en boeren laten. En op mama alleen maar reageren met gemurmel, want met je mond vol mág je toch niet praten?? Helemaal waar, dus mama murmelt terug. En zo ontstaat een interessante conversatie die voor de buitenwereld niet te volgen is, maar voor ons volstrekt helder: hmhmhmmmmmmhm hm? (zou je eerst even je brood willen opeten, Tom?) Hmmmjmhmhmm hm! (dat doe ik toch, mama!) en zo verder..
Opa en oma zijn het spoor volledig bijster, maar amuseren zich goed. Amuseren wordt schaterlachen als zoonlief na een lange stilte zijnerzijds, opkijkt en met zijn liefste gezichtje vraagt; "gaat het wel goed met je, mama?"
Kleine wise guy!
