Slim, slimmer, slim

Zoonlief is fantastisch. De hele week is hij al stalend, de weken daarvoor eigenlijk ook al. Kennelijk is de tijd van vreselijke periodes afgewisseld door dit soort bliss voorbij en mogen we dit geluk tegemoet zien tot de pubertijd haar intreden doet.

Tom valt op school op. Hij is druk, heeft veel vrienden, rekent fantastisch, maar zijn enorme woordenschat is misschien nog wel het meest opmerkelijk. Moeilijke woorden, maar eigenlijk altijd perfect gebruikt. Dus niet alleen van horen zeggen, maar compleet met begrip. Typisch een kind dat (te) veel tussen volwassenen zit en zoals onze buurjuf zegt, in een rijke taalomgeving verkeerd ...

Trots dus, wat een kanjer, die kleine man van ons... Gisteravond zaten de trotse moeders gezamenlijk aan de dinertafel. We aten brocolisoep. Vies!! wist Tom, niet gehinderd door enige ervaring. Toen hij toch een bordje moest van zijn vreselijke moeder, bleek de soep natuurlijk eigenlijk heel lekker te zijn (ik kan zijn smaak inmiddels heel redelijk inschatten), maar door de gember misschien ietsepietsie pittig. Dat vond Tom ook:
"Mam deze soep is een beetje heet in mijn nek!"

Het was overigens dé dag voor verhaspelingen. Zijn andere mama had het stickeralbum voor zijn Gogostickers thuis laten liggen. Geen probleem vond Tom, die moest mamma dan maar even langs sturen!

Gelukkig blijken we dan toch weer een heel normaal kind te hebben, niks niet hoogbegaafd. En we haalden opgelucht adem!