Mac Donalds-partijtjes

Vroegah, toen ik klein was, deden we spelletjes met mijn partijtje. Zakdoekje leggen, koek happen en meer van die oud-Hollandse zaken. Altijd leuk en met lekker veel snoep! Ik heb er heel goede herinneringen aan..

Misschien is dat de reden dat ik me al jaren verheug op hetmoment dat Tom zijn eerste kinderfeestje zal vieren. En waarschijnlijk komt het ook door mijn eigen feestjes, dat ik het allerliefste zo'n partijtje wilde creeëren met spelletjes en frietjes toe. Tom had daar echter heel andere ideeën over. Hij wilde bowlen en zijn andere mamma vond het goed. Ik ging schoorvoetend akkoord en voelde me afglijden richting de zwembaden- en MacDonald-partijtjes en was daar helemaal niet blij mee. Kind daarentegen leek uitzonderlijk gelukkig en daar gaat het uiteindelijk om, dacht ik moedig.

Afgelopen zaterdag was het zover. Zoonlief had 7 vriendjes uitgenodigd (dat krijg je met twee huizen én een school). Dus zaterdagmiddag om 2 uur arriveerden er twee meiden en vijf jongentjes bij het huis van mijn ex. Wij hadden er zin in, de taart stond klaar en om half 4 zouden we richting de bowlingbaan afreizen. In de resterende anderhalf uur hadden we bedacht dat er gezongen zou worden, kadootjes uitgepakt gingen raken en er taart genasht moest worden, daar zouden we die tijd vast wel mee vullen.

We vergisten ons. Binnen 30 minuten was het geplande programma al voorbij. Zingen duurt niet lang, pakjes scheur je open en taart is maar per half stuk lekker. De meiden gingen samen in een hoekje zitten en speelden heerlijk, maar die zes jongetjes he..
...die stuiterden werkelijk door de kamer. Onvermoeibaar werd er gevochten, gegild, gedanst... gelukkig kon er Chipz! opgezet worden, dat scheelde iets en bracht tijdelijk structuur. Maar na 10 minuten was ook dat effect weer zoek...

De tuin in dus. Zoonlief flitste als eerste van de glijbaan en door de plas water aan het uiteinde. Droge broek aan, baan afgedroogt, ruzietjes gesust, kinderen opgeraapt, ter verantwoording geroepen, samen gefrisbee-d en heel, heel veel gelachen.

Het werd half vier en tegen alle verwachtingen in was ik blij. We mochten naar de bowling, naar een baan met beperkte ruimte om te springen en gillen. Naar een plek waar er iets was om op te focussen, waar die mannen al hun energie kwijt konden. Heerlijk!

Daarna frietjes eten (jaja, toch nog een soort van traditioneel) en de meute naar huis gebracht, om vervolgens een in-tevreden zoon in bed te stoppen en zelf voor dood op de bank te vallen. Het was leuk!!

Volgend jaar wil ik wéér ergens heen.