Stepping up!

De één na laatste schooldag was bijzonder dit jaar:

het was Tom zijn overstepdag.

Oversteppen is een prachtige traditie op Tom's school. Het wil namelijk, dat de onderbouw (groep 0 tot en met 4) letterlijk onder in het gebouw huist en de bovenbouw (groep 5 en hoger) de bovenste etage van het pand beslaat.

Om de overgang van onderbouw naar bovenbouw vorm te geven, steppen alle kinderen die naar de bovenbouw gaan om beurten de hele gang van de school door -die natuurlijk bomvol staat met alle klasgenootjes uit de onderbouw EN alle ouders en/of grootouders die de naam van de stepper scanderen- om uiteindelijk bij de trap uit te komen en daar al zwaaiend omhoog te klimmen naar de bovenbouw.

Tom hikte al weken aan tegen zijn oversteppen. Niet omdat hij niet kan steppen (geen idee wanneer hij dat geleerd heeft trouwens), ook niet omdat hij het nivo niet aankan, nee simpelweg omdat je in de bovenbouw veel harder moet werken en veel minder mag spelen. En dát ziet hij helemaal niet zitten. Hard werken is niet leuk, spelen wel.

(foto door Tjitske Sluis)

Gelukkig won op de dag zelf de spanning en de feestelijke situatie het van zijn weerzin tegen arbeid. Hij stepte dat het een lieve lust was en zijn moeder hield met veel moeite haar tranen binnen. Mamma Monique, Roos en oma hadden gelukkig minder last van de emotie.

Nadat alle kinderen langs gesjeesd waren, mochten ouders

boven een kijkje nemen in het nieuwe lokaal van hun kind.

Tom komt in "geel" en wordt een "IJsvogel" (daar waar hij voorheen een blauwe Graspieper was).

Zijn nieuwe juf was helaas ziek, dus die hebben we nog niet gezien. Dat had tevens tot gevolg dat zoonlief samen met drie andere kinderen wat verloren in het gele lokaal hing, daar waar de rest van de oversteppers aan het kringgesprek in de nieuwe klas deelnamen. In eerste instantie waren we natuurlijk wat verontwaardigd, maar later begrepen we dat het de bedoeling was dat alle IJsvogels-to-be zich in het rode lokaal vervoegden. Waarschijnlijk was onze man dat door de spanning even vergeten..

Als het om juf Taniya gaat hoopt Tom dat ze heel lief is, wij hopen dat ze heel streng is. Het beste is als we allebei een beetje krijgen waar we op hopen.

Omdat zo'n eenmalige gebeurtenis toch wel heel bijzonder is, kreeg Tom een toepasselijk kadootje van me.. een trendy alu-step. Mijn verwachting was dat hij dat thuis leuk zou vinden, maar zich er verder niet mee zou vertonen.. steppen is immers voor kleintjes?

Maar niks was minder waar, de dag na het oversteppen was de laatste schooldag en dus speelgoeddag: de DS ging mee, maar zijn step ook en op alle foto's van die dag heeft hij zijn step stevig in de knuisten.