Mijn hemel, wat gaat dat snel zeg. Ben ik net van de schok bekomen dat mijn kleine man een bovenbouwer is geworden, gaat hij zo maar drie hele dagen op schoolkamp. Tijdens de laatste vakantieweek hadden we het samen al over het kamp gehad Tom en ik. Hij zag het helemaal niet zitten.. twee nachten zonder mama in den vreemde... NIET LEUK! Het argument dat hij na vrijdag weer een hele week zonder mama zou moeten hield wat hem betreft geen steek, daar kreeg hij immers zijn andere mama voor terug?! Verhalen over 's nachts keten en speurtochten, spelletjes en macroni konden hem niet overhalen om het anders te zien. Hij wilde niet op kamp!
Het laatste vakantieweekend was Thijs gelukkig weer thuis en na een dag samen spelen zaten de mannen genoegelijk achter in de auto en vertelde Thijs hoe ontzettend veel zin hij had in het schoolkamp en hoe VET COOL het zou zijn. Tom riep meteen dat hij het ook cool vond en hoe enorm leuk het zou worden... Ik ving zijn blik in mijn binnenspiegel en hij haalde zijn schouders op en zei dat hij er echt veel zin in had.. We hebben er geen woorden meer aan vuil gemaakt: Tom keek uit naar zijn schoolkamp!
En vandaag was het dan zover. 's Morgens moest zijn tas gepakt, de slaapzak paste er niet meer bij en moest in een apart rugzakje, Bepakt en bezakt stonden we om half 10 op het schoolplein. Tom hoorde bij clubje "Gelderland" en had gelukkig meer aandacht voor zijn vriendjes dan voor zijn moeder (en zo hoort dat ook). In de bus dook hij meteen op een stoel aan de andere kant, maar leek toch wel heel blij toen hij ons weer ontwaarden. Toen de bussen eenmaal gingen rijden, zwaaide hij tot hij me echt niet meer kon zien (een man mist zijn mama hoe dan ook ).
Nu ja, en nu zit ik thuis en voel ik me alleen. Raar hoor, zo'n kindweek zonder kind. En als ik me dan bedenk dat hij niet bij zijn andere moeder is, dat kind van ons dat nooit langer dan 1 nachtje uit logeren gaat, dan mis ik hem dubbel zo hard! Hij wordt niet oud, nee ik ben oud geworden!
